Мадаминбекнинг 1920 йил май ойида фожиали равишда ўлимидан сўнг, манбаларга кўра, унга нисбатан ихлоси баланд бўлган қирғизлар унинг танасидан жудо қилинган ва хўрланган бошини советлардан (айрим манбаларда қўрбоши Холхўжа)дан сотиб олиб, уни иззат-икром билан дафн қиладилар.

Мадаминбекнинг сўнгги манзили Исфайрамсой қирғоғида, Такатайлоқдаги Шиғай қишлоғи (Қирғизистон Республикаси)дадир. Мадаминбекнинг совет даврида узоқ вақт қаровсиз қолган қабрини 1994-1996 йиллар ҳофиз Дадахон Ҳасанов бошчилигидаги бир гуруҳ фарғоналиклар зиёрат қилиб, атрофига панжара ва қабртош ўрнатган эди.

Мадаминбекнинг қабртошига қуйидаги сўзлар ёзилган:

Туринг бегим, гуноҳларни ювайлик,
Босқинчини Она юртдан қувайлик

Маълумот ўрнида, 1920 йил 6 мартда Мадаминбек билан Туркистон фронти 2-Туркистон ўқчи дивизиясининг бошлиғи Н.А.Веревкин-Рахальский ва дивизия ҳарбий-сиёсий комиссари Слепченко ўртасида Скобелев (Фарғона)да сулҳ битими имзолаган.

Ishonch.uz