Бу қишлоқнинг энг ажойиб жиҳати – унинг бутун мавжудлиги битта марказий кўча атрофида шакллангани. Бу ерда ҳаёт шовқин-суронсиз, аммо бирдамлик ва қадриятларга бой. Ҳар бир хонадон – бир-бирини яхши таниган, бир-бирига ёрдам қўлини чўзишга тайёр қўшнилар билан тўла. Қишлоқ аҳолиси тахминан 3,500 нафар атрофида, лекин сўнгги йилларда сайёҳлар ва блоггерлар туфайли бу жой ҳақида кўпроқ одамлар билиб қолди. Суратлардан кўриш мумкинки, уйлар сиртма-сирт, ҳар бири ўз узун ер майдони билан ажралган. Сулошовада ҳар бир хонадон – бир олам. Уй, ҳовли ва чорбоғда узун тортилган фермерлик майдони – ҳар бири ўзига хос. Ана шундай лентасимон ерлар бу ерда авлоддан авлодга ўтиб келган: каттадан кичикка мерос, ҳар бир бурчакда меҳнат ва тарих изи бор.

Бу қурилиш тасодиф эмас. Олкуска баландликларида жойлашган бу ҳудудда тупроқ ва сув манбалари шундай тақсимланганки, узун экинзорлар билан яшаш самаралироқ бўлган. Шунинг учун қишлоқлар кўпга бўлинмаган, балки бир йўналишда кенгайган. Ҳамма уй марказий кўчага қараб жойлашган, шунинг учун ҳам қишлоқ “бирдамликда яшаш санъати”нинг намойишидек туюлади.

Қишлоқнинг архитектураси ва табиий гўзаллиги уни “Кичик Тоскана” деб аташга асос берган. Ҳаводан қарасангиз, яшил, сарғиш, қўнғир ленталардек чўзилган экинзорларни кўриб яйрайсиз, улар орасида оқ-қора томли уйлар. Бу манзара сайёҳлар, дрон фотографлари ва ҳатто рассомлар учун севимли мавзуга айланган.

Сулошовада ҳаёт шошилмайди. Одамлар ҳалигача деҳқончилик билан банд, байрамлар маҳаллий даражада ўтади ва барча бир-бирини танийди. Гўё бир йўл бўйлаб кетиш – бир оилага тегишли бўлишдек. Деҳқончилик анъаналари бу ерда нафақат сақланмоқда, балки авлоддан авлодга ўтиб, янгича маънода яшаб келмоқда.

Якшанба куни шу каби жойларни хаёлда тасаввур қилишнинг ўзи ҳам руҳни тинчлантиради. Ҳар куни югурадиган дунёда шундай содда, лекин чуқур маъноли жойлар ҳам бор эканини эслаш – ўзимизга қайтиш, тинчлик ва қадриятларни қайта топишдир.

Дилдора ИБРОҲИМОВА,
“Ishonch”