Dalada chopiq qarab turibdi, hosilni yig'ib olish kerak. Ehhe,  yana qancha ish. Jo'jiqlar jonliqlarni o'tloqqa boshlasa, qizlar qo'lida ketmon, egatlarga shoshadi. Onalar o'choq boshi bekasiga aylangan damlar. Pishiqchilik ne'matlarini bankalarga qamash ham ular gardanida.  Ko'cha changituvchi bolajonlarning kuni tug'adi.  Aytgancha, qishloqlarda hali ham bolalik bor,  erda, qumda hommompishlar avjida.  

Yoz qishloqning hayot falsafasiga aylangan. Shahardagi talabaning shartnoma puli uchun hosil sotiladigan, to'yga novvos boqiladigan, uy tomi uchun teraklar uriladigan tig'iz vaqt bu. Yozning bir kuni butun qishni boqadi.

Mehnatdan nolimaydigan qishloqdir bu el. Yerini, go'shasini, o'z yozini sevadi. Erta uxlashadi, sahar turadi, kun tig'ida biroz mizg'ish esa – an'ana. Kechki ovqatda hamma yumushlarini tugatib dasturxonga yig'iladi, qo'shnilar bir-biriga ovqat uzatadi, tug'ilgan kun bo'lsa bor-yo'g'i dasturxonga tortiq. Kulgu ovozi butun hovlini tutib duolaridan shukur ayri qolmaydi. Qishloqning qisqa yozi shunday serfayz o'tadi.

E'zoza UMURZOQOVA,
ishonch.uz
Muallif olgan fotolar