Уйдаги чойнак-пиёлаларни алмаштироқчи эдим. Икки йилдан буён бир хил чойнак зериктириб юборди. Энди нима қилсам экан, хўжайинимдан пул сўрасамми ё чинни олмай турсаммикин?”.

Шуларни ўйлаб, хуноби ошиб ўтирганди, қўшни Гулнора опа келиб қолди.

– Анжир мураббо қилдим, шундан сизга ҳам илинай дедим, ҳиди келган бўлса, кўнглингиз тусаган бўлмасин, дедим-да.

– Ажойиб одатларингиз бор-да, опа.

Сурайё қўшнисини дастурхонга бошлади.

– Бошим оғриб, ялпизли чой дамлагандим, келинг бирга ичамиз.

– Шу десангиз, мукофот пули олгандим, – гап бошлади Гулнора опа, – дарров бозорга тушдим. Нариги кўчадаги Салима опа анчадан бери бетоб, шуни кўриб келишга вақт топмаётгандим, ярим кило гўшт олиб, барак пишириб бордим. Йўл-йўлакай матолар сотиладиган растадан ўтгандим. Ипак матодан кўйлак олгим келганди, олдин сўраганимда метри 40 минг сўм дейишганди, охири қолган экан, икки метрини 25 минг сўмга беришди барака топгурлар. Тикувчига олиб боргандим, олтмиш минг сўмга тикиб берадиган бўлди.

Икки неварамга мактабга оқ кўйлак обердим. Ўн кило помидор-булғор, беш кило анжир олдим. Хуллас, мукофот пули жуда баракали бўлди.

– Қанча мукофот олдингиз, опа? – қизиқсиниб сўради Сурайё.

– Беш юз минг сўм.

– Қанча?

– Беш юз минг. Раҳбарларимиз барака топишсин, ҳаммага 300 минг сўмдан, менга яхши ишлаганим учун 500 минг сўм беришди. Шунча камимни тўлдирдим.

Сурайё қўшнисига ажабланиб қараркан, раҳматли онаси кўп такрорлайдиган “Барака бирдами ё мингда?” ибораси ёдига тушди. Ўзининг ҳолатидан ҳижолат тортди. Қўшнимизнинг шу тобда келиши бежиз эмас, яхшигина сабоқ олдим, деди ич-ичидан. Ахир унинг ҳам онасидан ёдгор холаси бор – ёши етмишдан ошган. Ҳамма ишни қўйиб, уни кўриб келишга аҳд қилди.

Муҳаббат Тўрабоева,
Ishonch.uz