Ular saharlik kirar chog'i taqsimlab berilgan hududlarga borib, turli she'r, qo'shiqlar aytib, dovul chalib odamlarga saharlik vaqtini eslatadi. Bu Ramazon oyining ramziga aylangan. Сhaqiriqdan uyg'ongan odamlar balkondan ularni kuzatib turishadi, ayrimlari esa turli shirinliklar bilan siylashadi. Ovozni eshitishi bilan kimdir ko'chaga issiq non xarid qilgani chiqsa, yana kimdir dasturxon hozirlaydi. Endigina chaqalog'ini uxlatgan oilalarga bu shovqin yoqmasligi mumkin, ammo ko'p insonlar bu ovozdan mamnun bo'lishadi. Turkiya aholisi bu odatning yo'q bo'lib ketishini aslo xohlashmaydi. Ota-bobolaridan meros bo'lib qolgan bu udumni ko'pchilik hamon qadrlab kelmoqda.

30-40 yildan buyon shu kasb bilan shug'ullanib kelayotgan insonlar anchagina. Uzoq kutilgan oyda ular ishga kirishadi. Hudud aholisi ko'p yoki kamligiga qarab oylik olishadi. O'rtacha 5 mingdan 10 ming liragacha. Asosan mablag'lar tuman hokimligi tomonidan beriladi.

Bir necha yillar oldin O'zbekistonning chekka qishloqlarida ham bu kasb mavjud edi. Bu esa xalq tilida “oblochi” deb atalgan. Karnay-surnay va turli cholg'u asboblari yordamida odamlarni saharlikka o'yg'otishgan va bu axborot tarqatish vazifasini bajargan. Hozirga kelib, bu odat deyarli yo'qolgan, faqatgina jarchilar to'y hashamlarning vaqtini e'lon qilishadi.

Diyora Ravshanova,

Ishonch.uz